Περί Υγείας • Ομαδική Έκθεση
Η ομαδική εικαστική έκθεση “Περί Υγείας” σχεδιάστηκε για τον υπαίθριο αρχαιολογικό χώρο του Ασκληπιείου και τον εσωτερικό χώρο του ιστορικού “Ξενία” της Επιδαύρου, στο πλαίσιο της 9ης Γενικής Συνέλευσης του Σωματείου Διάζωμα, αποκλειστικά για τα Μέλη του.
Αν και η διάρκεια της λειτουργίας της είναι εξαιρετικά εφήμερη, η συγκίνηση για αυτήν την ανάθεση και, κατά συνέπεια, η ευθύνη της εκτέλεσής της, υπήρξε ιδιαίτερα μεγάλη. Τα έργα των 39 συμμετεχόντων εικαστικών, άλλα παλαιότερα, με σημαντικές προηγούμενες παρουσιάσεις σε Μουσεία και Ιδρύματα Τέχνης, και άλλα πρόσφατα φιλοτεχνημένα, ειδικά για την έκθεση, εστιάζουν στο πάσχον ανθρώπινο σώμα και πνεύμα, αλλά κυρίως στην ελπίδα της ίασής τους.
Πρόκειται κυρίως για αυτοφερόμενα έργα -γλυπτά, εγκαταστάσεις και κατασκευές-, με αναφορές στο ανθρώπινο σώμα, τα μέλη του, αλλά και τις αποτυπώσεις ή τις συμφύσεις του με ενθυμηματικό ή αναθηματικό χαρακτήρα.
Τόσο τα ίδια τα έργα, όσο και τα λιτά υλικά που αυτά χρησιμοποιούν (γύψος, πηλός, ξύλο, χαλκός, αλουμίνιο και μπρούτζος, ύφασμα, κλωστή, πέτρα, κερί και γυαλί, φωτογραφία, πορσελάνη, χαρτί, καλάμι, μελάνι, φυτά, ταριχευμένα έντομα κ.ά), αφουγκράζονται σε μεγάλο βαθμό τη σιωπή και τη μυστική ζωή, την ιστορία και την ιερότητα του τόπου, αντανακλώντας με τη σειρά τους την ευθραυστότητα και τη φθαρτότητα του σώματος και εν γένει της ύπαρξης, διατηρώντας μια εννοιολογική και αισθητική συμβατότητα με το οργανικό κέλυφος φιλοξενίας της έκθεσης.
Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες αποτυπώνουν ο καθένας με την προσωπική του ματιά τη διαδρομή του ανθρώπινου σώματος από την υγεία στην ασθένεια και από την ασθένεια στην ελπίδα της ίασης, αλλά και διατυπώνουν μέσω του έργου τους τις έννοιες της σωματικής και ψυχικής υγείας, όπως αυτές διαμορφώνονται ιστορικά και κοινωνικά ανά τους αιώνες, συνοψίζοντας την ατέρμονη μάχη του ανθρώπου ενάντια στη φθαρτότητα και την ανυπαρξία.
Ο ήπιος μα χθόνιος Ασκληπιός και ο φοβερός αναπόδραστος Άδης, ο Πενθέας και η Μελαγχολία, η Νέμεσις και ο Νιπτήρ, η Προσφορά και η Αλήθεια, τo ανθρώπινο DNA και το Προσωπικό Βάρος του καλλιτέχνη, τα τάματα, τα μελανά σημάδια και τα αποτροπαϊκά πανιά, οι ευλογίες προφύλαξης, τα χειροποίητα ευχολόγια, οι κεντημένοι εφιάλτες και τα μαξιλάρια των ιαματικών ονείρων που εξέρχονται από το θαυματουργό Εγκοιμητήριο της Επιδαύρου, και κυρίως, τα ανθρώπινα μέλη ως θραύσματα, σπαράγματα και ανέλπιστα θαύματα, αποτελούν ταυτόχρονα τους τίτλους των έργων αλλά και την ίδια τη δυναμική και την αυτογνωσιακή συνομιλία της έκθεσης με τον κύκλο της ζωής.
Τα χθόνια όνειρα και ο χθόνιος χαρακτήρας του Ασκληπιού που θεράπευε τους πιστούς του μέσα από τη γη, μακριά από τα αδιάκριτα μάτια, η θεραπεία που επιτυγχανόταν μέσω της επαφής του πιστού με το Θείο, η ψυχική ευφροσύνη που γεννούσε το ίδιο το περιβάλλον του Ασκληπιείου, η χρήση νερού για τον καθαρμό καθώς και θεραπευτικών βοτάνων, η οργανική ύπαρξη μετάλλων και πετρωμάτων στα σπλάχνα της επιδαύριας γης, οι επιτόπιες μυστικές χειρουργικές μικροεπεμβάσεις, οι ψυχοθεραπευτικές και χειροπρακτικές τεχνικές, τα αφιερωμένα “τυπία” στον ιερό περίβολο, όμοια με τα σημερινά τάματα, οι δύο λίθινες πλάκες του 4ου π.Χ. αιώνα με την ενδελεχή αναφορά σε 43 ιάματα που έλαβαν χώρα εκεί, οι ιστορίες της Αρισταγόρης από την Τροιζήνα, της Ιθμονίκης από την Πελλήνη, της Νικασιβούλης από τη Μεσσήνη και της Αμβροσίας από την Αθήνα, οι θαυματουργές θεραπείες του Γοργία, του Πανδάρου και του Ευίππου, του παράλυτου Ερμόδικου από τη Λάμψακο της Μικράς Ασίας και του μικρού Ευφάνη που τάζει τους βόλους του για αμοιβή στον θεό, αποτελούν ταυτόχρονα την προέλευση και το “γιατί” των έργων της έκθεσης.
“Όλες (οι αρρώστιες) είναι θεϊκές και όλες τους είναι ανθρώπινες. Η κάθε αρρώστια έχει τη δική της φύση και τη δική της δύναμη και απέναντι σε καμία δεν μένουμε αμήχανοι και ανίκανοι να βρούμε μια διέξοδο”, αναφέρεται στο (Ιπποκρ. Περί ιερής νόσου, 21).
Το επιδαύριο ιερό γίνεται τόπος συνάντησης, κυριολεκτικά τόπος σύμπτωσης.
Ίρις Κρητικού, Επιμελήτρια της έκθεσης
Συμμετέχουν: Κώστας Ανανίδας, Άγγελος Αντωνόπουλος, Αλέξης Βερούκας, Μάριος Βουτσινάς, Εβίτα Γαβριήλ, Ειρήνη Γκόνου, Μαρία Γρηγορίου, J.Joshua Garrick, Γεωργία Δαμοπούλου, Δικαία Δεσποτάκη, Γιώργος Ζογγολόπουλος, Σταυρούλα Καζιάλε, Τίνα Καραγεώργη, Βούλα Καραμπατζάκη, Κυριακή Κουνιάρη, Έλενα Κυρκιλή, Μαρία Κώτσου, Αφροδίτη Λίτη, Παναγιώτης Μαρίνης, Βαρβάρα Μαυρακάκη, Κυριακή Μαυρογεώργη, Χαρίτων Μπεκιάρης, Νατάσα Μπιζά, Παναγιώτης Μπρέντας, Δανάη Νικολαΐδη Κωτσάκη, Βάνα Ξένου, Παναγιώτης Πασάντας, Δήμητρα Σίλιαλη, Δημήτρης Σκουρογιάννης, Ελένη Σουμή, Χρήστος Στεργιόπουλος, Πραξιτέλης Τζανουλίνος, Γιώργος Χουλιαράς
και ομαδική συμμετοχή φοιτητών της Α.Σ.Κ.Τ. από το εργαστήριο Γυψοτεχνίας-Χαλκοχυτικής του Μάρκου Γεωργιλάκη: Όλγα Βλάσση, Πηνελόπη Μερκούρη, Αντρέα Τζούροβιτς, Άννα Τζώρτζη, Αθανασία Τσάτσου, Δάφνη Φικιώρη