Κάλλος • Ομαδική Έκθεση
Το Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Ύδρας έχει την τιμή και την ευχαρίστηση να σας καλέσει στα εγκαίνια της Έκθεσης : “ΚΑΛΛΟΣ”, την Τετάρτη 4 Μαΐου 2016 και ώρα 7.00 μ.μ.
Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού
Κώστας Ανανίδας, Άγγελος Αντωνόπουλος, Αλέξης Βερούκας, Μάριος Βουτσινάς, Ειρήνη Γκόνου, J.Joshua Garrick, Αφροδίτη Λίτη, Χαρίτων Μπεκιάρης, Στέλιος Παναγιωτόπουλος, Άγγελος Παπαδημητρίου, Παναγιώτης Πασάντας, Δημήτρης Σκουρογιάννης, Πραξιτέλης Τζανουλίνος, Μαρία Φιλοπούλου.
Διάρκεια έκθεσης: 4/5 – 26/6/2016
Ώρες επισκέψεων: Καθημερινά 9.00 – 16.00
Πληροφορίες: Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Ύδρας, τηλ.: 22980 52355, 54142 / Fax: 22980 52355, e-mail: mail@gak-ydras.att.sch.gr / www.iamy.gr
Το Κάλλος και άλλα δεινά
Η ομορφιά είναι μια βραχύβια τυραννία
Σωκράτης
Η ομαδική εικαστική έκθεση “ΚΑΛΛΟΣ” σχεδιάστηκε για το Ιστορικό Αρχείο-Μουσείο της Ύδρας. Πρόκειται για μια αισθητική και εννοιολογική απόπειρα προσέγγισης του αρχετυπικού ορισμού της λέξης, έτσι όπως αυτός διατυπώθηκε από τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη και αργότερα τον νεοπλατωνικό Πλωτίνο, με τη συμβολή 14 σύγχρονων εικαστικών.
Αφετηρία της ιδέας υπήρξε το φωτογραφικό έργο του αμερικανού εικαστικού J. Joshua Garrick που έχοντας αναπτύξει μία αέναη σχέση φιλίας με την Ελλάδα, παρουσίασε πρόσφατα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας -που γιορτάζει φέτος τα 150 χρόνια της λειτουργίας του- την ενότητα “Αποτυπώνοντας το Αρχαίο Κάλλος”, με αντικείμενο τα γλυπτά του Mουσείου και πρόθεση τη θέαση στη συχνά αθέατη “ενδοχώρα” του κάθε γλυπτού. Τυπωμένες σε επεξεργασμένο αλουμίνιο DiBond, οι φωτογραφίες του Garrick με το απτικό σχεδόν βάθος, “ανακαλύπτουν” τα ελληνικά γλυπτά από την αρχή. Μέρος αυτής της ενότητας παρουσιάζεται τώρα στην Ύδρα, συνομιλώντας με παλαιότερα και πρόσφατα γλυπτά έργα, με κοινό σημείο αναφοράς το κάλλος, την αποτύπωση της νενομισμένης του κλασικής εκδοχής, ή ακόμη, την αποδόμηση και την επαναδόμησή του.
Το “Κάλλος”, μια έννοια εξαίσια που μας προσφέρεται επινοημένη και διατυπωμένη από τη φωτεινότερη εκδοχή της αρχαίας ελληνικής σκέψης, περικλείει εντός της έναν μακρύ αλγόριθμο από δυσεπίλυτα ερωτηματικά:
τη ζωή και το θάνατο, τη νεότητα και το γήρας, τη δύναμη και την ταπεινότητα, τον πόθο, τον έρωτα και το άλγος, τη χαρά και την απώλεια, τη νίκη και την ήττα, τη θνησιμότητα και την αθανασία. Και εγείρει “την έκσταση, την απολαυστική αγωνία, τη λαχτάρα και την αγάπη, αλλά και μια τρεμάμενη προσμονή”.
“Για τους Έλληνες, γράφει στα Σημειωματάριά του το 1948 ο Albert Camus, η Ομορφιά αποτελεί σημείο εκκίνησης, για έναν Ευρωπαίο, ωστόσο, δυσπρόσιτο στόχο”. “Αλλά εγώ δεν είμαι μοντέρνος”, καταλήγει. “Το δικό μου βασίλειο ανήκει με βεβαιότητα στον επίγειο κόσμο. Τον ωραίο αυτόν κόσμο, έξω από τον οποίο δεν βρίσκω τίποτε. Για τον λόγο αυτό, η ομορφιά είναι τραγική, γιατί παραμένει εφήμερη, όπως το σώμα που την εμπεριέχει. Τρεπόμενη σε φορτίο γίνεται εντέλει αβάσταχτη, καθώς κάθε στιγμή απειλούμαστε με την απώλειά της. Αιωνιότητα ενός λεπτού, μας απελπίζει, ενώ θα θέλαμε να την κρατήσουμε για πάντα”.
Η βραχύβια μα ιδανική για το πολύτιμο περιεχόμενό της μικρή Γλυπτοθήκη του “ΚΑΛΛΟΥΣ”, συντίθεται από προσωπικές καταθέσεις ακριβών φίλων που με το έργο τους εγκαλούν την ευθραυστότητα της ιδεατής ερωτικής μνήμης της ομορφιάς και παρηγορούν τη φθαρτότητα της θνητής φύσης της, ακόμη και όταν μοιάζουν να τη σαρκάζουν. Μέσω του έργου “που θα κρατήσει για πάντα”, χαρτογραφούν ένα νέο “Τοπίο της Ομορφιάς” για το οποίο ο Alexander Nehamas σημειώνει : “Σκέπτομαι την ομορφιά του έργου της τέχνης ως το έμβλημα αυτού που έχουμε απωλέσει, ως το σημάδι που μιλά στις επιθυμίες μας…”.
Ίρις Κρητικού
Επιμελήτρια της έκθεσης