Κ. Αρβανίτης Α.Ε. • Εικαστική Επέμβαση σε Πρόσοψη Κτιρίου
ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Πριν από κάμποσο καιρό είχα ανεβεί στην ταράτσα να απλώσω την μπουγάδα μου. Ο ήλιος είχε φύγει, το σούρουπο είχε απλωθεί, η βραδιά ήταν γλυκιά, μια ανοιξιάτικη νύχτα μέσα στο χειμώνα.
Στην απέναντι πολυκατοικία, στο ρετιρέ, η κυρία του σπιτιού με την οικονόμο έστρωναν τραπέζι προφανώς για κάποιο κάλεσμα της βραδιάς. Καθώς άπλωνα τις παρατηρούσα, σε κάποια στιγμή η συρόμενη μπαλκονόπορτα άνοιξε και οι δυο γυναίκες βγήκαν στην βεράντα. Το απαλό αεράκι έφερε στ’ αυτιά μου τις οδηγίες της κυρίας: “Αθηνά, σε παρακαλώ σκούπισε τη βεράντα, πότισε τα φυτά, όχι πολλά νερά σε παρακαλώ και κατέβασε τις τέντες και το διαχωριστικό πίσω από την πλαϊνή ζαρντινιέρα και άναψε τα χαμηλά φώτα και τα κεριά ανάμεσα στα φυτά.”
Σαν ένα θέατρο σκιών ζωντάνεψαν μπροστά μου, κατεβάζοντας την τέντα, οι δυο φιγούρες των γυναικών και τα φυτά στην ζαρντινιέρα φάνηκαν στο λευκό τεντόπανο σα ζωγραφιά.
Οι γυναικείες φιγούρες σε λίγο απομακρύνθηκαν και μπροστά μου έμεινε η ακτινογραφία της ζαρντινιέρας με τα φυτά επάνω στο τεντόπανο.
Λίγες μέρες μετά αγαπημένη φίλη και πελάτισσα με φώναξε στο γραφείο της, ήθελε να αλλάξει την πρόσοψη σε ένα επαγγελματικό κτίριο στη Λεωφόρο Συγγρού. Τα μάρμαρα στις ζαρντινιέρες ήταν ετοιμόρροπα και έπρεπε να αλλαχτούν. Ήθελε τη γνώμη μου και αν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο, αν είχα καμία άλλη ιδέα για κάποιο άλλο υλικό.
Κατέβηκα στη Συγγρού πρωί και βράδι. Χάζευα το κτίριο ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας και στο μυαλό μου ήρθε η σκιά της ζαρντινιέρας στο τεντόπανο…
Με ένα μολύβι και ένα χαρτί, με μια εικόνα στη μνήμη, θέλησα να σχεδιάσω όπως κάνω επάνω στο κερί που στη συνέχεια κόβω με το κοπίδι για τα κοσμήματα μου, μια ιδέα στο χαρτί, μια μνήμη που την έκοψα με κοπίδι στο χαρτί!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην “Κ. Αρβανίτης Α.Ε.” θα ήθελα να πω από καρδιάς, για την εμπιστοσύνη και την ευκαιρία που έδωσε σ’ εμένα και σ’ ένα σχέδιό μου να πραγματοποιηθεί σε μια διάσταση που δεν είχα φανταστεί…
Κατηφορίζοντας λοιπόν τη Συγγρού, στο δεξί μας χέρι στο 194, σχεδόν απέναντι από τον Αγ. Σώστη, όποιος περάσει και το θυμηθεί, ας ρίξει μια ματιά, είτε πρωί είτε βράδι μιας και είναι και υπέροχα φωτισμένο.
Μια ιδέα είναι η τέχνη, μια εικόνα που μένει στο μυαλό σαν το τελευταίο κλικ στη φωτογραφική μηχανή της μνήμης!
Μάριος Βουτσινάς