Έρως Ήρως – Αθήνα • Ομαδική Έκθεση
Η ιδέα της έκθεσης “Έρως Ήρως”, που έτυχε μιας εξαιρετικής διοργάνωσης και φιλοξενίας από το Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου, ενώ συνεχίζει το ωραίο ταξίδι της με ιδανικό συνδιοργανωτή το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού στην Αθήνα, γεννήθηκε ένα βράδυ γιορτής σε ένα μικρό κρητικό ταβερνείο της Αθήνας, που είχε κι αυτό δανειστεί το γλαφυρό όνομά του από το ομότιτλο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Θέμα της έκθεσης ωστόσο, δεν είναι ο ίδιος ο Παπαδιαμάντης και ο αφηγηματικός κόσμος του αλλά, κυρίως, η χαρά και η αγωνία, η λαχτάρα και η καταβύθιση του ανθρώπου εντός της ερωτικής συνθήκης.
Ο έρως – ήρως, ο ηρωικός έρωτας που θριαμβεύει και μαζί αφανίζει τους ανθρώπους, το ζωοποιό ετούτο στοιχείο που ενεργοποιεί και παιδεύει την πλάση, ο “ωραιότερος από τους θεούς” στη Θεογονία του Ησιόδου και ο ακαταμάχητος Έρωτας της Αντιγόνης του Σοφοκλή, ο πλατωνικός δαίμων –η υψηλότερη μορφή τρέλας κατά τον μεγάλο φιλόσοφο– και το γελαστό σκανδαλιάρικο παιδί του ποιητή Μελέαγρου, ο ιερός και ο βέβηλος πόθος, ο απολλώνιος και ο διονυσιακός έρως, ο παντοδύναμος έρωτας του Δάντη “που κινεί τον ήλιο και τα άλλα άστρα”, η απαγορευμένη αγάπη του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, ο σκοτεινός ζηλόφθονος έρωτας του Οθέλου και ο αιμοσταγής έρωτας για την εξουσία της Λαίδης Μάκβεθ, ο ρομαντικός ιπποτικός πόνος του Τριστάνου και της Ιζόλδης, ο ανίερος έρωτας της μοναχής Ελοΐζ για τον φιλόσοφο και δάσκαλο Αβελάρδο και ο “της φύσεως θεός” του Τζιάκομο Καζανόβα, ο ματαιόδοξος έρωτας του Σταντάλ και η αναπόδραστη παγίδα του Σοπενάουερ, ο θριαμβευτής έρωτας του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας και ο απελπισμένος αυτόχειρας έρωτας του Μιμίκου και της Μαίρης, ο έρωτας των αθάνατων ζευγαριών στον Χορό και την Όπερα, η δυστυχία και η ευτυχία μαζί, στον Ερωτευμένο του Μπόρχες, ο Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας και ο μεταθανάτιος έρωτας μιας μακριάς κατακόκκινης κόμης στον Μάρκες, ο καβαφικός κόσμος και το τσαρουχικό κληροδότημα στη σύγχρονη ελληνική ζωγραφική, το ερωτικό πάσχον σώμα και ο ναρκισσιστικός έρωτας είναι η περιρρέουσα πρώτη ύλη της έκθεσης.
Στον σχεδιασμό και την υλοποίησή της συνεισέφεραν δημιουργώντας νέα έργα ή προτείνοντας αγαπημένα παλαιότερα από την προσωπική τους ή άλλες συλλογές, διακεκριμένοι και νεότεροι Έλληνες εικαστικοί. Ζωγραφικά έργα, γλυπτά και κατασκευές, αντλώντας άλλοτε υλικό από την πεζογραφία και την ποίηση, την ιστορία, την όπερα και τον κινηματογράφο, και άλλοτε αρθρώνοντας μια πολύτιμη προσωπική ή οικογενειακή εικαστική αφήγηση, καταθέτουν μικρές ιστορίες με ηρωικούς έρωτες και ερωτικούς ήρωες, μιλώντας για το “εγώ” και το “άλλο” της συναρπαστικότερης και πλέον διαχρονικής ανθρώπινης περιπέτειας.
Μιας περιπέτειας για τη χαρά και τη λύπη, την προσμονή και τον πόθο, την ηδονή και την οδύνη, την έλλειψη και την πλεισμονή.
Για τα ανεξίτηλα ίχνη μιας νύχτας κλεμμένης και για το πρώτο ξύπνημα ενός ευδαίμονος πρωινού.
Για το “νωρίς” ετούτου του κόσμου.
Για το “αργά” εκείνων που δεν ειπώθηκαν.
Ίρις Κρητικού